I to taki, w którym te hitchcockowskie inspiracje są właśnie bardzo widoczne.
Nowy Orlean, 1959. Michael Courtland to bogaty biznesmen, szczęśliwie żyjący ze swoją ukochaną żoną i córeczką. W noc 10. rocznicy ich małżeństwa, już po imprezce zorganizowanej z tej okazji - nagle pojawiają się porywacze - znika żona, znika córka, zostaje żądanie sporego okupu. Michael postanawia współpracować z policją co kończy się tragicznie - jego żona i córka giną.
Mija 16 lat. Michael wciąż żyjący wspomnieniami i wyrzutami sumienia jedzie w interesach do Włoch. Tam niespodziewanie poznaje dziewczynę o imieniu Sandra - wyglądającą jak młodsza wersja jego żony Elizabeth. Michael oczywiście zakochuje się, zaczynają się spotykać, wreszcie sprowadza ją do USA, do swojego domu. Michael widzi w niej swoją nieżyjącą żonę, a i Sandra jak się okaze - żyje pewną obsesją...
Pierwsze 20 minut - niby powoli, ale szybko i do przodu, świetna muzyka, dużo napięcia i zwrotów akcji. Nagle film zmienia się obyczajowe romansidło z pewnymi oznakami "niebezpieczeństwa". Ta wlasnie część filmu (a to niemal cała pierwsza połowa) to jego słabsza część. Napięcie prawie całkiem opadło i nawet chwilami się nudziłem. Byłem bardzo zawiedziony, bo zapowiadało się tak dobrze. Ale nie! Jak podejrzewam to był celowy zabieg, coś w stylu uśpienia widza. Bo oto w drugiej połowie filmu mamy wielki powrót napięcia i to coraz większego z każdą sceną. Także i poziom filmu oczywiście się stopniowo podnosi, aż dochodzi do rewelacyjnego finału. Nie będę tu nic zdradzać co by nie psuć niespodzianek, ale wspomnę tylko, że fabułą tego filmu jest nieźle uknuta intryga i z pewnością warto po niego sięgnąć. Całość to "pure De Palma style" ;) Specyficzne zdjęcia i muzyka, obowiązkowo bardzo sprawna reżyserka (no może jednak nie do końca - powiedzmy, ze pierwsza połowa to rozgrzewka). Kusi mnie żeby podwyższyć ocenę, ale jednak się powstrzymam.

8/10